รักมากมายนายแวมไพร์ของฉัน

บทนำ

          ในโลกใบนี้ที่มีสิ่งต่างๆ การยอมรับในสังคมเพิ่มมากขึ้น แม้อีกเผ่าพันธุ์ที่แตกต่างจากมนุษย์ อย่าง………แวมไพร์

            โลกของแวมไพร์

            ในยามราตรีที่มีดวงจันทร์เฉิดฉายเด่นมีหมู่ดาวนับร้อยนับพันเคียงข้างเป็นเพื่อน ชายหนุ่มผิวขาวซีด ผมสีทองพลิ้วไสวตามสายลม นัยน์ตาสีเขียวน้ำทะเลทอดมองดวงจันทร์ที่เฉิดฉายในยามราตรี คิ้วเข้มพาดเฉียงนัยน์ตาเขียวน้ำทะเลนั้น ริมฝีปากที่ออกอมชมพูตัดกับผิวสีซีดของตนเองอย่างสิ้นเชิง ชื่อของเค้าคือ….แอสเทรส โซวเทอร์ และเค้าเป็น.....แวมไพร์

            โลกมนุษย์

            ในยามที่ทุกคนหลับใหลยังคงมีคนจำนวนหนึ่งยังคงไม่หลับไป ยังคงทำงานเลี้ยงชีวิตตนไปวันๆ รวมถึงเด็กสาวผมสีชมพูโดดเด่น นัยน์ตาสีแดงกลมโตที่แตกต่าง ผิวขาวเนียนละเอียด ในหน้าจิ้มลิ้ม  รูปร่างบางสมส่วน แต่ใครจะคิดว่าเด็กสาวอย่างเธอจะสามารถทำงานหนักๆได้เป็นเวลานานหลายชั่วโมง

            “หยกหอม หยก.....”เสียงเรียกจากหญิงวัยกลางหน้าตาใจดีเรียกชื่อเธอ

            “ค่าาาาา~”หยกหอมรับคำอย่างแข็งขันก่อนจะเดินหาคนที่เรียกเธอ

            “ช่วยเอาอาหารไปเสิร์ฟโต๊ะ7 ให้หน่อยสิจ๊”ป้าที่เรียกเธอพูดกับเธออย่างอบอุ่น

            “ค่ะ”หยกพยักหน้ารับเบาๆ ก่อนจะหยิบถาดอาหารถือไปที่โต๊ะ

            ใบหน้ายิ้มแย้มของเธอมองลูกค้าอย่างเป็นมิตร ก่อนจะเดินมาทำงานด้านหลังร้านต่อ

            “พี่ชิน หยิบกระดาษทิชชู่ให้หน่อยสิ”เสียงหยกเรียกชายหนุ่มอีกคน

            “อะนี่”เจ้าของชื่อหยิบทิชชู่ส่งให้เธอก่อนจะหั่นผักต่อ

            “ขอบคุณ”เธอรับมาก่อนจะค่อยๆเช็ดเหงื่อบนใบหน้าของเธอ

            “นี่หยก จะสามทุ่มแล้วนะยังไม่กลับเหรอ”เสียงชายหนุ่มที่ทำอาหารในส่วนครัวถาม

            “อ๋อ จะช่วยอีกซักแป๊ปนึงแล้วก็จะกลับแล้วล่ะ”เธอตอบก่อนจะมองนาฬิกา

            “รีบๆกลับเถอะค่ะ เดี๋ยวดึกกว่านี้จะอันตรายนะคะพี่หยก”เสียงหวานใสของเด็กสาวรุ่นน้องห่างจากหยกเพียงไม่กี่ปีบอกกับเธอ

            “กลับก็ได้ ไล่กันจังเลยน้าาา”หยกทำเสียงงอนๆเดินไปหยิบกระเป๋านักเรียนก่อนจะเดินไปไหว้ป้าเจ้าของร้าน และเดินออกไป